Kleurstudie

  
Chamonix 4/5, Apo Ronar f9 240mm, Portra 160 iso , C-41 @home bij 30°C in SP-445, elke 30″ bewegen, Epson V700 Silverfast 8 scan, 1 met reflectiescherm en 1tje zonder

Nu nog leren kleur inscannen… 🙂

fotogroet, fred

Haat-Liefde

 

Heeft het met het grote verschil van zoveel detail van 4/5 inch en midden formaat film opnames iets te maken? Of is het dat moeilijker inscannen van de negatieven en het inschatten van het potentiële beeld?

Waarom verwensen we telkens, bij het inscannen van de ‘kleinbeeld’ negatieven dat pietluttig formaat? Is de V-700 Epson scanner de oorzaak? De negatiefhouders?

In andere foto biotopen wordt zo’n formaat nochtans ‘fullframe’ genoemd. 🙂

Haat-Liefde dus in de hogere graad ? Alvast haat…Maar waar is de liefde?


digi fotoke van silver gelatine (bariet) print op Ilford MGIV WA, selenium getoned

Wel, die liefde, die vind je in de doka. Pas bij het printen in de doka krijgen we een beter idee krijgen van contrast, scherpte, diepte, licht mogelijkheden van dat kleinere negatief formaat. Een contactsheet daarentegen, met de minder jonge ogen, dat lukt niet zo goed, en het zegt hoogstens iets over de compositie van het beeld. Scannen geeft ook weinig inzicht van de ‘printkracht‘ van de opname… [hé een nieuw woord ontdekt… 🙂 ]

“De printkracht van een analoge kleinbeeld film opname“: je moet er telkens knarsetandend naar op zoek, maar éénmaal gevonden…

Haat-Liefde dus…


digi fotoke van silver gelatine (bariet) print op Ilford MGIV WA, selenium getoned

fotogroet, fred