Over tentoonstellen enzo

“Wanneer ga je nu tentoonstellen”? vroeg een knappe kop vriendelijk op de FB levenslijn…. En nog een knappere kop merkte dwingend op: “Daar wachten we al een tijdje op”… ‘Would be fotograaf efbeo‘ kon er niet van slapen… zijn weerwerk voorbereidend…

(* die knappe koppen vind je hier onder) 🙂

Vooreerst!”, betoogde efbeo: “de betere beelden hebben géén goede presentatie nodig… Kijk maar wat topfotografen à la SVF, Johan Jacobs, en andere Jimmy Kets-en presteren op krantenpapier, weekbladen en magazines. Helaas horen m’n foto’s daar niet bij”.

Ten tweede!”, stelde efbeo, “weet je waarom ik de doka print omarm? Omdat m’n foto’s daarentegen een betere print nodig hebben! Niet alleen een betere print, maar ook een beter (duur) kader!”

Ten derde!” verhoogde efbeo z’n stem ” ‘k heb dan wel een groot ego, maar om duizenden euro’s te verspillen aan papier én kaders én huur van de Camme, ’t ja zo groot is dat ego nu ook weer niet… Én niet te verantwoorden in deze Corona tijden!”

We konden hem geen ongelijk geven!

Bovendien”, zei efbeo op een ietwat rustiger toon, “Toon je 1 beeld, dan ben je topfotograaf, toon je 7 beelden, dan ben je een middelmatige fotograaf en toon je er een 100-tal… : groot is de kans dat je bij de vele honderden FB fotograafjes geklasseerd wordt”.

En tenslotte” betoogde efbeo opnieuw: “Wat doe je er allemaal mee nadien???”

Waar we niet konden op antwoorden… 🙂

Gelukkig dus was er ‘ook’ het Corona_tijden_excuus om efbeo te laten ontsnappen aan die tentoonstelling, of eerder, was zijn betoog één al valse bescheidenheid of, érger nog, omwille van z’n ingebakken luiheid? Wie zal het zeggen? … 🙂

© efbeo

© efbeo

© efbeo

fotogroet,

van die andere efbeo

Zuinig

Adembenemend, magistraal, ongeëvenaard, subliem, massaal, prestigieus, meesterlijk

SVF in het FOMU: https://fomu.be/expos/stephan-vanfleteren

Jean-Loup Sieff indachtig (“Fotografie is geen kunst, maar Kertész is een kunstenaar” enz, een kwestie van kwaliteit) moet je zuinig zijn met superlatieven, zeker als het over termen als ‘kunst en kunstenaar’ gaat. Maar voor één keer neem ik het woord wél in de mond: wat een kunstenaar is die Vanfleteren !

En wat een vakmanschap van een heel team zeg…

Wees verwittigd voor de bijwerkingen van deze tentoonstelling! 🙂

Je eigen status 🙂 van would-be fotograaf krijgt een flinke klap, meteen je een juist (fotografisch) perspectief aanmetend. Zééééér aarzelend_nederig zoek je de uitgang op, na een prachtig 2 uren durend beeldenfestijn: maar met een dubbel gevoel.

Én, elke fototentoonstelling die je daarna ‘aandoet’ is er echt één te veel.

Hoe oneerbiedig is het om hier wat smartphone beeldekens te tonen…? Foei!

fotogroet, fred

ps: ga vroeg genoeg, het zou er anders kunnen krioelen van de mensen…

Henry Wessel

Sommige fototentoonstellingen krijgen te veel aandacht, anderen daarentegen dan, véél te weinig. Wat Fondation A Stichting presteert dezer dagen, verdient alle lof.

De vorige tentoonstelling, van deze klasrijke ‘Fondation” (het werk van Nicolas Nixon (https://www.fondationastichting.be/nl/exhibition/67-nicholas-nixon ) getuigde reeds van grote klasse. Henry Wessel’s beelden zijn van eenzelfde kwaliteitsorde. En zoals reeds bij vorige tentoonstellingen krijgen de fragiele, subtiele barietprints juist voldoende lichtinval om de kijker niet weg te jagen met al die overtollige reflecties. Wat je ge_bariet_print krijgt uit kleinbeeld zeg…pfff!

Tip: luister ook naar de 3 video’s in bijgaande link… https://www.sfmoma.org/artist/henry_wessel/

maw: allen daarheen… de TT tip van ondergetekende is gratis 🙂

fotogroet, fred

Co-guesthouse

Norbert Ghisoland, de eerste maal kwam ik in contact met z’n werk, in 2002, in de zaal Mundaneum te Bergen met een machtig krachtige portret tentoonstelling, levensgrote prints en slechts een 100 tal beelden uit bestaand werk van zowat 20000 glasplaten .

Voor de fotokompanen zou het een eerste kennismaking zijn.

Aanbellen op het immer verkeerde middaguur…. Het lukte ons. Niemand kwam de deur openen. We belden naar gsm nummer: antwoordapparaat… Dan maar van de nood een deugd gemaakt en zelf iets klein verorberd daar in Bergen, vergezeld van een eenzame duif. En dan, gewag makend om terug de stad in te trekken, kregen ‘wij’ een telefoon…

Blij dus terugkerend op onze stappen… want de tentoonstelling was ons hoofddoel…. De tento? Ja een ‘mini’ tentoonstelling met ‘maxi’ kwaliteit met een 30 tal beelden van de fotograaf Norbert Ghisoland.

Gastheer Francois ontving ons met een savoir-vivre die alleen maar in het Zuiden beoefend wordt… Bovendien in perfect Nederlands. En als ook gastvrouw Francoise aankwam, konden de weetjes en de ditjes en datjes niet meer op… Wat een Waalse gastvrijheid zeg…!!

Het verhaal van de fotografie van Ghisoland vind je op z’n website http://www.ghisoland.com/

Absoluut ook niet te missen: de 2 fotoboeken (onderaan) 🙂 http://www.ghisoland.com/publications/

Het gasthuis (en de naam is echt niet gestolen!) https://co-guesthouse.be/

Zouden we toch niet wat méér het land zuidwaarts verkennen? Of maw (u heeft het begrepen) de verplaatsing méér dan waard.

Fotogroet, fred

NS

Den Haag, met de auto?? Durven we de files aan op de ring in Antwerpen en het verkeersinfarct in Breda of Rotterdam? Toch liever niet, was ons algemeen oordeel. Bovendien, het milieu wil ook wel wat… Dus met z’n allen beslist, ‘toch’ de trein te nemen…

Bij het uitpluizen van de prijzen, 44 € per persoon dat viel nog wel mee…

Bij het boeken een week later was diezelfde prijs als iets minder… 64 €

Maar voor die prijs, daar heb je wel wat voor: een reis met de NS? De wat? De EN_ES? Nederlandse spoorwegen dus…

9u24 was ie stipt in Mechelen. Mooi zo. En die zetels, die zitten wel goed op zo’n IC… En eigenlijk redelijk proper ook! En zitplaatsen! Wat wil je nog meer. De overstap in Breda was perfect getimed.

Het gemeentemuseum: prachtig gebouw. Erwin Olaf’s recente werk: van een dito niveau. Het slaatje met geitenkaas van een zelfde kwaliteit!

beeld © Erwin Olaf smartphonefotografie © Hugo Neufkens

Wat een prachtige dag. En dan hadden we nog recht op het vroegere zwart-wit werk van Olaf: wat een beeld én printkwaliteit zeg. Vitaminen voor al die huidige doka werkers!

Na enig zoekwerk vonden we onze trein voor de terugreis… redelijk volzet…redelijk in stilstand… Al de Hollandreizigers gedwee de instructies volgend van de treinbestuurder. We werden correct verwittigd van vertragingen (eerst 20′, 30′ tot 50′) en dito panne_uitleg. Zaten we toch op geen FYRA exemplaar??? 🙂 Tot slot werd er ons aangeraden om over te stappen. Blijkbaar een ander FYRA exemplaar, want je raadt het nooit: ook in Rotterdam hadden we af te rekenen met… jawel: pannes

Ondertussen hadden we ons al een tijdje in Colombus modus geswitcht: niet het doel van de reis is belangrijk, wel het onderweg zijn… 🙂

2u30 later dan voorzien ‘vaarden’ we het station van Mechelen binnen….

Gelukkig, en na Olaf, kon onze dag niet meer stuk…

beeld © Erwin Olaf smartphone © Hugo Neufkens

Op de koop toe….: een dag nadien kreeg ik een mail van ‘de NS’ met de vraag om een tevredenheids enquete in te vullen…

Wij hopen dat u genoten heeft van de reis naar Mechelen… Hoe was uw reis? Wij horen graag hoe uw reis is gegaan en of er nog punten zijn ter verbetering.”

Hoe attent vol… Of hoe noemen ze dat? Nederlandse branie, Hollandse lef???

fotogroet, fred