Buurman, je was er steeds…
40 jaar lang
onrustig
voortdurend het wereldnieuws vergarend
minzaam
immer twinkelende ogen
zeer meticuleus
schoonheid was voor jou het hoogste goed (getuige je prachtige, een kwarteeuw veel te vroeg, overleden vrouw Nicole)
jaren zestig jukebox nostalgie
plots, van de ene dag op de andere ben je er niet meer, zonder afscheid, helaas
moeilijk wennen is het
vandaag ga ik ‘onze’ haag scheren
laat iets weten dat het ‘daarboven/onder’ ook de moeite loont…
je buurman…
ps: de volgende keer is het terug jouw beurt…
efbeo blog 