Een bijzondere ontmoeting

865 gram weegt het ‘ding’… Zou ik of zou ik niet? Het licht is toch niet ‘dat’ vandaag? (foute redenering: elk licht is foto_waardig).  Elke km méér gaat dat ‘ding’ toch alleen maar zwaarder wegen… en ‘k wil niet ‘slenter_kijken’, maar stappen_mediteren.  Dan maar dat ‘ding’ thuisgelaten…  (heel foute redenering, zo blijkt achteraf)

De eerste 5km lukt het om nog wat mooi licht en dito plekjes te ontdekken.  Daarna is het al overschakelen op de blind_stap_modus.  De volgende keer, neem ik me voor, ga ik toch terug eens kiezen voor het ‘slenter’ alternatief.

Km 10 is telkens een zalig keerpunt.  Je weet niet, onbekende lezer, hoe veel deugd een ‘rust’_bank kan doen.  🙂 En bovendien is het geen metalen of plastieken gedrocht,  maar een pal in het midden van de Natuur_rijk Elewijt_wandel_lus houten bank, ééntje van Natuurpunt. De stilte alom tegenwoordig.

In de verte zie ik dat 2 wandelaars (man, vrouw?)  de bank ook in het vizier hebben.  Met duidelijke voorsprong.

“Mag ik erbij komen zitten?”  Ik mocht. Hij was kernfysicus. Zij lerares (en véél te bescheiden). Hij van de Noorder-Kempen, globetrotter, zij gaf les in Kessel-lo.   Ze waren vermoedelijk nog iets minder jong dan ikzelf: zij had haar schoonheid weten te behouden zonder enig cosmetisch truukje, maar dit terloops. Mooi naturelle dus. 🙂

In een nostalgisch ge-ping-pong van kernenergie over KWO, hete zomer, te kort aan water… kwamen we plots bij zwart-wit fotografie terecht. Hij, de kernfysicus, had, warempel, ook z’n doka in de kelder (gehad).  In al die vele kennis en kunde kon ik toch niet achterblijven en sprak fier over de 7 beelden in de prachtige locatie van het CC in Mechelen.

“Mijn zoon heeft er ook tentoongesteld!” zei de Noorder_man.  “Dit jaar nog”!

“Wat? Hoezo? Wanneer?…” kon ik m’n verbazing niet onderdrukken…

“Tim Dirven” was dus de zoon! En alle bekende Sint-Lukas Brussel namen konden niet uitblijven: Valère die met z’n opdrachten Vlaanderen langs Carlo, Lieven, Erwin en vele andere leerde fotograferen.

“Helaas” zei ik, het rood op de wangen.  “Heb m’n fototoestel niet bij”  Kwaad dus op m’n eigen… “Kan helaas geen portretje maken van jullie beiden”.  Heel spijtig!

Dan maar gekozen voor het alternatief van (plus minus 🙂 ) duizend woorden, zonder één beeld!  De volgende 10km zocht ik die woorden… 🙂

Asjemenou, of tot wat een Natuurpunt-bank in staat is…

Fotogroet, Fred

ps:

(Ook Tim Dirven is overgestapt op ‘digitaal’ en van de gelegenheid gebruik makende heeft uw nederige dienaar toch ook even op het ‘TE’ van het digi-gebeuren gewezen: TE groot, TE scherp, TE kleurrijk zoveel TE’s…)

(Achteraf gezien: de vrouw in het trio gesprek was de slimste: zij luisterde al die tijd en liet de 2 grote ego’s zich maar wentelen in hun naar betere tijden heimwee. Wellicht, zeker,  heeft net ‘zij’ de meeste verdienste met het begeleiden van zoveel leerlingen daar in Kessel-Lo.. 🙂 )