Zonder…

“Zonder”… zei ik.  En ze keek verrast (en toch blij?) op dat ik haar durfde aanspreken… “Zonder kunnen we tegenwoordig niet meer”.. vervolgde ik en wees haar al die geconcentreerde voor zich uitstarende blikken aan. “Jaaaaaaa!”, antwoordde ze.  Alsof ze wou zeggen “Ik kan best zonder!” en  “we hebben er gisteren nog over gehad…”.   Ze moffelde gauw haar ‘smart’ weg.  Het ijs was meteen gebroken.

Op de trein, we stapten samen op,  kwam ‘zij’ rechtover mij zitten, ‘ik’ een beetje fier met de gedachte:  ‘ze zal zeker wat bescherming zoeken in deze boze wereld’ of nog: ‘van deze ‘ouderling’ zal ze wel niets te vrezen hebben’…

Maar naarmate het gesprek vorderde besefte ik dat ze helemaal geen bescherming nodig had.  Zelfstandige meid van 22, globetrotter, master studente in Gent, Franse maman, Hollandse vader, Gent’s accent? (neen eerder Brussels accent met dezelfde rrrrr…), hockey speelster, te weinig fotografie kennis (vond ze zelf), boogschutter… Sociaal, opleiding voor vrijwilligster werken met pleegkinderen enz…Liever een doener dan een denker, vermoed ik.

En gedreven…

De tijd vloog voorbij… (Met de trein is steeds een beetje reizen).  Brussel was plots heel kort bij, veel te kort, tijd te kort… Gauw nog wat dank en afscheid (en fotoke) genomen.

Bij het verlaten van de trein besefte ik… wist haar naam niet, geen mail gegevens, niets…Alleen een pareltje en een fotootje… maar ooit komt het misschien toch tot een echt portret?  En wie weet legde ze haar slimme compagnon toch nog even opzij… 🙂

Fotogroet, fred

ps: de tentoonstelling ‘Land van fotografie’ was ontgoochelend… te veel ‘kunstzinnige rommel… met enkele uitzonderingen…