Het combineren van academie/fotoschool en full time job was steeds een haat-liefde gegeven. Moeilijk was het evenwicht: de dame van de fotografie verdraagt geen concurrentie, zo ook een sales job. Het is voor beide óf 0% óf 100%, met een ‘beetje’ fotografie in je hoofd, dat doe je ‘haar’ niet aan…
[Ik weet trouwens niet hoe ze het doen, al de dames van de CVO_klas nu, met nog ‘een méér dan full time’ job! Is dat die vrouwelijke multi-tasking? 🙂 ]
De ‘eerste keer’: dat was, geloof ik, want gelukkig zijn er wat negatieven om het geheugen op te frissen, in het jaar 74-75. Valeer Vanbekbergen was de leraar in groep T en met de Brusselaar Julien Vrebos in de klas had ik al snel door dat het me aan ‘te veel’ fototalent ontbrak en gaf er dus snel de brui aan. Of was “de kunde om boeiende beelden van snert te onderscheiden toch ook een beetje een fototalent?” maak ik dan mezelf wijs… 🙂
De opdrachten bleven wél diep in het geheugen gegrift: Structuur, Licht, Ronding, Ritme, Diepte, Beweging, Vrij werk…
Toen, we schrijven 2002-2003, ik nog redelijk, letterlijk, mobiel in het Limburgse rondtoerde, volgde ik twee academiejaren bij Carlo, (Carlo Valkenborgh): een naam die klinkt als een klok in de fotografie wereld in Hasselt en ver daarbuiten. Een meester-printer ook. Volle zaterdagen brachten we door in de grote donkere kamers: telkens met half open knipperende ogen een weg banend naar het daglicht in z’n leslokaal… En met de kenmerkende houding van bril op het hoofd en de print tegen de neus… “Niet scherp genoeg” galmde het regelmatig in het klaslokaal…
“En de opdrachten van het eerste jaar ?” zal je vragen… Jawel, jawél… Structuur, licht, enz, enz… 🙂
Het waren twee prachtige fotografie_academie_jaren… Al bleef het conflict met de sales job steeds sluimerend aanwezig.
Toen dat sales rondtoeren eerder in Oost en West gebeurde, kwam ik in contact met Lieven Nollet junior (klik) (2010-2011) . En herkende dezelfde ondefinieerbare fotoleraar_eigenschappen, zonder echter iets te weten over z’n fotografie opleiding. Het werd een gedreven 3de foto academie jaar met Galerie Zebra en andere Jerôme de Perlinghi TT ‘s als uitspattingen… En wat waren de opdrachten van de eerstejaars daar in Sint-Niklaas? Juist: Ritme, Licht, Structuur enz…
En nu dit jaar : dezelfde begeestering, dezelfde bril-print-neus houding, dezelfde sneren van ‘niet scherp genoeg’… ErwinV… En de opdrachten?… 🙂
Is de gemeenschappelijke lichaamstaal: bril omhoog, foto dichtbij de neus en scherpte controleren een erfenis van Vanbekbergen?
Allen waren ze zo vriendelijk ‘niet’ van hun eigen werk gebruik te maken bij het leren ‘zien’.
Had ik driemaal geluk? Of is geluk een beetje afdwingbaar? Of is het eerder het kinderhand dat gauw gevuld is. 🙂
Dat Sint Lucas goeie fotografen aflevert weet ik niet echt, zeker is dat er uitstekende fotoleraren gevormd werden. Met deze: dank heren voor zovele goeie foto_leermomenten.
fred
efbeo blog 