De ‘kunst’kenners van de Luca school vonden z’n beelden te ‘vlak’. Verongelijkt voelde hij zich. “Wat een bende eigenwijze betweters waren het daar in Luca Genk…” me een betoog opdissend, de politieke spelletjes in ‘kunstminnend’ Vlaanderen me vertellend.
Ik ging er wijselijk niet op in: wetend dat ‘kunst’ en “kunstbetoog” vaak ook te maken heeft met weinig_zelf_relativerende grote ego’s.
Maar, nu ik me er beetje verder in ‘zijn’ veelvuldige beelden verdiepte (terloops: welke fotoleraar pronkt nu met eigen werk?) bleek die opmerking van de Luca mensen toch niet zo ongegrond: grijs, flets, vlak, noem het hoe je wil. Wellicht gewoon het technische gevolg van de snelle fotografie met één of ander filtertje. Niet alleen ‘zijn” beelden vertoonden die grijze pap, maar ook de beelden van haast al z’n leerlingen…
Toen ik hem daarop wees (uiteindelijk is in zwart-wit fotograferen iets helemaal anders dan in kleur fotograferen en omzetten naar zwart-wit en daar een filtertje op toepassen) werden plots de beelden van z’n leerlingen contrastrijker, soms zelfs kleurrijker. 🙂
De apotheose kwam er dit w-e aan: “Kijk eens hoe ik van een doordeweekse opname een collodion beeld maak (in 15sec!)” …wou hij duidelijk maken. hij was er zelfs fier op. Hij, de fotoleraar, beseft dus ‘helemaal niet’ dat het 3D effect in het beeld van een wet plat collodion zo interessant is en met een print (laat staan een scherm) je dat nooit kan bereiken.
En vandaag, klap op de vuurpijl, storten de leerlingen zich op de HDR techniek…Ik heb de communicatielijnen verbroken… Soms is ‘te veel, trop en trop, te veel’… 🙂
Fotoleraar, een prachtig vak, een roeping, maar voor sommigen veel te hoog gegrepen.
Lentegroet, Fred
ter info: Wet plate collodion techniek (klik)
efbeo blog 